Poezië opdracht
Stap 1 en 2 en 3
Joost Zwagerman
Zeven joosten
Die nacht had ik zeven mooie
hoofden
die ik naast mijn ene leven legde op de kast.
Ik deed het licht uit en de hoofden sliepen in.
Mijn romp speelde sjamaan in bed, de halsrib
rond en roodbeknoest, doorzinderd vlees
met aderen die schreeuwden. Mijn zeven mooie
hoofden in rust op rij. Ik verzorgde mij
zoals mijn moeder vroeger plantjes water gaf.
Alles wat ze zeggen over mij is altijd waar
en samen zijn we alle zeven niemandsland.
Alle pluche is ballast voor het polymorfe hoofd.
Mij is geen zonde of verzaking aan te wrijven,
ik doe mijn plicht en vraag niets in ruil.
Ik geef munten aan wie vraagt, duplicaten
aan wie waant, ontucht in het volle licht,
mijn monden vangen zevenvoudig zaad. Mijzelf
genoeg. Ik sta ingeschreven voor onteigening
maar weet niet of verhoord gebed mij past.
die ik naast mijn ene leven legde op de kast.
Ik deed het licht uit en de hoofden sliepen in.
Mijn romp speelde sjamaan in bed, de halsrib
rond en roodbeknoest, doorzinderd vlees
met aderen die schreeuwden. Mijn zeven mooie
hoofden in rust op rij. Ik verzorgde mij
zoals mijn moeder vroeger plantjes water gaf.
Alles wat ze zeggen over mij is altijd waar
en samen zijn we alle zeven niemandsland.
Alle pluche is ballast voor het polymorfe hoofd.
Mij is geen zonde of verzaking aan te wrijven,
ik doe mijn plicht en vraag niets in ruil.
Ik geef munten aan wie vraagt, duplicaten
aan wie waant, ontucht in het volle licht,
mijn monden vangen zevenvoudig zaad. Mijzelf
genoeg. Ik sta ingeschreven voor onteigening
maar weet niet of verhoord gebed mij past.
...zag jij misschien
...zag jij misschien dat ik naar jou,
dat ik je zag en dat ik zag hoe jij
naar mij te kijken zoals ik naar jou
en dat ik hoe dat heet zo steels,
zo en passant en ook zo zijdelings -
dat ik je net zo lang bekeek tot ik
naar je staarde en dat ik staren bleef.
Ik zag je toen en ik wist in te zien
dat in mijn leven zoveel is gezien
zonder dat ik het ooit eerder zag:
dat kijken zoveel liefs vermag.
dat ik je zag en dat ik zag hoe jij
naar mij te kijken zoals ik naar jou
en dat ik hoe dat heet zo steels,
zo en passant en ook zo zijdelings -
dat ik je net zo lang bekeek tot ik
naar je staarde en dat ik staren bleef.
Ik zag je toen en ik wist in te zien
dat in mijn leven zoveel is gezien
zonder dat ik het ooit eerder zag:
dat kijken zoveel liefs vermag.
Bespreking gedicht 1.
Bij het eerste gedicht van meneer Zwagerman heeft hij vaak
gebruik gemaakt van volrijm. Hij heeft de Rime Rich, dus ook wel rijk rijm
gebruikt, dat is ook een soort van volrijm. Een voorbeeld waar hij het heeft
gebruikt is : ‘Ik verzorgde mij zoals mijn
moeder vroeger plantjes water gaf.’ Bij de dikgedrukte woorden zie je de
rijk rijm terugkomen. Het is een gepaard
rijm want er komen bij twee regels steed woorden die op elkaar rijmen en niet
verschillend dus aa en daarna komen er andere woorden die op elkaar rijmen. Die
komen ook twee regels achterelkaar dus dat wordt bb. Er wordt volgens mij een personificatie in
dit gedicht gebruikt, dat denk ik door dit regeltje:’ Mijn romp speelde sjamaan
in bed, de halsrib rond en roodbeknoest, doorzinderd vlees met aderen die
schreeuwden.’ Ik ben van mening dat het gedicht terzine is omdat het soort van
drie alinea’s heeft en bij elke strofe veranderd het onderwerp of gaat het
verder, maar er gebeurt wel iets anders. De ritme van de tekst is rijm, dus
rijk rijm zoals ik al eerder geschreven had. Er wordt ook een enumeratie
gebruikt bij de eerste strofe, bij de derde dacht ik dat hij een eufemisme
gebruikt. De versvorm is Sonnet.
Bespreking gedicht 2
Bij het tweede gedicht van meneer Zwagerman dat … zag jij
misschien heet, heeft hij gebruik gemaakt van rijk rijm in het begin en aan het
einde heeft hij staand rijm gebruikt. Het laatste stukje was dus gepaard rijm
en de rest was gebroken rijm. Een voorbeeld van de gepaarde rijm in het gedicht
is :
‘zonder dat ik het
ooit eerder zag:
dat kijken zoveel liefs vermag.’
dat kijken zoveel liefs vermag.’
Er zijn vergelijkingen met ‘van’, want hij vergelijkt de
blik van de persoon met die van zichzelf. Hij heeft ook een onregelmatige
strofebouw in zijn gedicht. In het begin waren er opsommingen en aan het einde
dus de laatste vier regels rijmden de woorden. De stijlfiguur was volgens mij
een tautologie, want het woord jou wordt steeds herhaald en genoemd. Het gedicht van meneer Zwagerman is volgens
mij een rondeel met een kwatrijn aan het eind geplakt, want het kan niet
helemaal een kwatrijn zijn want het gedicht heeft geen vier regels, maar het
einde lijkt wel op de bouw van een kwatrijn. Ook heeft het gedicht 12 regels
dus het is een rondeel en de versregel van ‘jou’ wordt ook steeds herhaald.
Daarmee bedoel ik de vergelijking tussen de schrijver en het jou persoon in het
gedicht.
